Ένα στεριανό …νησί

Σ’ αυτό το «νησί» δεν πας με πλοίο –το πολύ με τη βάρκα σου από τη Ναύπακτο. Έχει καλντερίμια, αλλά όχι μαγαζιά με τουριστικά είδη. Έχει παλιά σπίτια με μπαλκόνια που αντικρίζουν τη θάλασσα, αυλές

όπου οι άνθρωποι κάνουν τις μικρές «βεγγέρες» τους τα δροσερά απογεύματα και πλακόστρωτα δρομάκια με υγρά σκαλιά που καταλήγουν στο νερό. Στον αέρα πλανιέται το σιγανό μουρμούρισμα από τις συζητήσεις των ψαράδων με τις νοικοκυρές που κατεβαίνουν το πρωί στο λιμανάκι και ο απόηχος από τα ταβερνάκια δίπλα στη θάλασσα που μένουν ανοιχτά μέχρι αργά το βράδυ. Κοντά του βρίσκεται η οργανωμένη παραλία του Παραθάλασσου, με ομπρέλες και ξαπλώστρες που στήθηκαν σε μια μακρόστενη λωρίδα γης με ψιλό βότσαλο.

Η παγωμένη -ακόμη και τον Αύγουστο θάλασσα (χαρακτηριστικό όλης της περιοχής) θα σας αναζωογονήσει. Η θερμοκρασία της οφείλεται σε νερά που αναβλύζουν μέσα από την ίδια τη γη και προέρχονται από τις απολήξεις της Πίνδου. Σ’ αυτό το χωριό τα πέτρινα σπίτια έχουν σκούρα κόκκινα και μπλε παράθυρα, κάτω από τα κεραμίδια που καλύπτουν τις στέγες και μισοκρύβονται από ψηλά ανάμεσα σε ελιές, ευκάλυπτους, πεύκα και ψηλόκορμους φοίνικες. Θα μπορούσε να βρίσκεται στο Πήλιο, ή στα ορεινά της Πελοποννήσου. Κι όμως κτίστηκε εδώ, μόλις οκτώ χιλιόμετρα μακριά από τη Ναύπακτο, το 1907, με το νερό να αγκαλιάζει τα πέτρινα θεμέλιά του και τα βράχια να ερωτεύονται τα γλιστερά παραπέτα της ωραιότερης πλακόστρωτης «εσπλανάδας» που θα συναντήσετε στην περιοχή. Το βασιλικό διάταγμα και η υπουργική απόφαση που κήρυξαν το Μοναστηράκι «τόπο τουριστικό και ιδιαίτερου φυσικού κάλους» δεν … πρόλαβαν να το γλιτώσουν από την αυθαιρεσία όσων αποφάσισαν να προσθέσουν καινούργια σπίτια ανάμεσα στα παλιά, πέτρινα διώροφα.

Ακόμη κι έτσι παραμένει το ωραιότερο χωριό της Φωκίδας, κέντρο τουριστικό που κάθε καλοκαίρι γεμίζει από Αθηναίους και Πατρινούς. Ο ρόλος του στην ιστορία, άλλωστε, ήταν ανέκαθεν πρωταγωνιστικός. Στη δεκαετία του 1930 ήταν κέντρο του εμπορίου σε ολόκληρη την ορεινή Ναυπακτία και τη Δωρίδα. Καθημερινά ακτοπλοϊκά δρομολόγια το συνέδεαν με την Πάτρα και τον Ψαθόπυργο. Στο επίκεντρο του οικισμού βρίσκεται η εκκλησία του Ευαγγελιστή Μάρκου με το ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο που είναι κτισμένη πάνω σε παλαιότερο μικρό μοναστήρι. Όπως θεωρείται αυτός είναι και ο λόγος που ο οικισμός πήρε το όνομα Μοναστηράκι.

{shareit}