Ένα αυτόνομο, πολυτελές σπίτι, φιλόξενο, πεντακάθαρο, καλόγουστα επιπλωμένο, φροντισμένο ως την τελευταία του λεπτομέρεια, πλήρως εξοπλισμένο και λειτουργικό,με δικο του κήπο και πισίνα.
Από τις βεράντες και τα μπαλκόνια απολαμβάνεις μοναδική θέα σε έναν ορίζοντα που μοιάζει να μην έχει όριο. Ενα γαλήνιο τοπίο όπου το βουνό και η θάλασσα συνδυάζονται αρμονικά με τον παραδοσιακό οικισμό του Μοναστηρακίου απέναντι, που απλώνει τα πέτρινα σπίτια του πλάι στο νερό. Ένα τοπίο γνώριμο από τα παιδικά μας χρόνια, τοπίο χαρακτηριστικό της ελληνικής υπαίθρου, που γαληνεύει την ψυχή.
Στο «Παραθάλασσο» αισθάνεσαι ακόμη και τις ανεπαίσθητες μεταβολές που δείχνουν την αλλαγή των εποχών. Το χειμώνα, ξαπλωμένος στους αναπαυτικούς καναπέδες, απολαμβάνεις τη ζεστασιά του μαντεμένιου τζακιού και τη φιλόξενη ατμόσφαιρα του σπιτιού «σου». Την άνοιξη χαίρεσαι τις ευωδίες της φύσης καθισμένος στη σκεπαστή βεράντα ή εξερευνώντας τα μονοπάτια του βουνού. Το καλοκαίρι δροσίζεσαι στην πισίνα πριν επιλέξεις σε ποια κοντινή παραλία θα πας για μπάνιο και σε πιο ταβερνάκι θα φας το ψαράκι σου. Το φθινόπωρο υποδέχεσαι με ανακούφιση τις πρώτες σταγόνες της βροχής που πέφτει έξω από τις μεγάλες τζαμαρίες μ’ ένα φλιτζάνι καφέ, ένα ποτήρι κρασί κι ένα πιάτο φαγητό μαγειρεμένο στην κουζίνα σου ή delivery από τις κοντινές ταβέρνες.
Βλέπεις, εδώ όλα μπορείς να τα κάνεις να συμβούν. Με την παρέα σου, με την οικογένειά σου, με τους φίλους σου ή ακόμη και μόνος σου, συντροφιά με τη μουσική, το κομπιούτερ, το iPhone, ή τα βιβλία σου. Και με μια πολύ ευγενική οικοδέσποινα που φροντίζει διακριτικά για τα πάντα πριν καν τα σκεφτεί ο φιλοξενούμενός της – όπως φρόντισε και για τη δημιουργία του ξενώνα από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, δίνοντας μεγάλη σημασία στη λεπτομέρεια. Προβλέπει με γνώμονα τι θα ήθελε η ίδια να απολαύσει στις διακοπές της βελτιώνοντας διαρκώς τις υπηρεσίες και το σέρβις.
Ένα πέτρινο παραπέτο. Στη θάλασσα από κάτω οι αχινοί – ευτυχώς πολύ μακριά από τα πόδια σου που τα απλώνεις πάνω από το νερό – μοιάζουν απειλητικοί.
Χαζεύεις, το μυαλό σου αδειάζει. Ξαφνικά λίγα φαίνεται να έχουν σημασία: Ο ήλιος δύει, κοιτάς, κι ύστερα γυρίζεις το βλέμμα δεξιά, στη δασωμένη γλώσσα γης ανάμεσα στο Μοναστηράκι και τη Χιλιαδού, απέναντι στη φουτουριστική γέφυρα Ριου – Αντιρρίου και αριστερά, στο πέτρινο χωριό που μοιάζει να κατρακυλάει μέχρι τη θάλασσα: εκεί όπου μπορείς σε λίγο να επιστρέψεις διανύοντας βήμα με βήμα την πετροκτισμένη «εσπλανάδα».Το πρόγραμμα εδώ είναι ανακουφιστικά απλό: βόλτα στο Μοναστηράκι, φαγητό στα ταβερνάκια και προαιρετικά ποτό σε ένα από τα μπαρ-κλαμπ κοντά στον οικισμό. Το πρωί βόλτες, μπάνιο και εξερεύνηση στα γύρω μέρη: Χιλιαδού, Σκάλωμα, Μαραθιάς, Γλυφάδα, Σπηλιές και το μικρό νησάκι απέναντι, τα Τριζόνια με τα ταβερνάκια, τα μικρά λιμανάκια και τα αναστηλωμένα σπίτια κάποια από τα οποία «ξέμειναν» εκεί φτιαγμένα πριν από έναν αιώνα.
Ύστερα είναι η Ναύπακτος. Κτισμένη σε μια καταπράσινη τοποθεσία, την διακρίνεις από μακριά -από την απέναντι παραλία του Ρίου στην Πελοπόννησο. Τα τείχη του κάστρου της κατηφορίζουν ως την παραλία του Κορινθιακού και το βενετσιάνικο λιμανάκι προσφέρει προστασία στα μικρά πλεούμενα των ντόπιων. Από κοντά, η παραθαλάσσια καστροπολιτεία της Ρούμελης είναι ακόμη ωραιότερη. Απολαμβάνοντας τη πέτρινη αγκαλιά του κάστρου της, αποπνέει μια πρωτόγνωρη αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας που θυμίζει άλλες εποχές. Είναι άλλωστε μια πόλη όπου το παρελθόν αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του παρόντος.
